De Gekste/Leukste/Fijnste plek om te breien

Dat we breien (of haken) leuk vinden, dat weten we nu wel. We zijn tenslotte bij BREIclub.nl hè? Maar wat is nou de fijnste plek om te breien? Dat zal voor iedereen wel anders zijn, dus op zich niet zo heel interessant. Maar wat dacht je van de leukste of gekste plek om te breien? Daar is volgens mij nog wel wat leuks bij te bedenken, dacht ik zo.

Oproepje

Eigenlijk was het de bedoeling om deze blog post pas te schrijven als ik een mega lading aan foto’s had van jullie, onze lezers en lezeressen, waarbij jullie naar hartelust breien op de tofste plekken. Hoe verschillender, hoe beter. Maar helaas, dat wordt bewaard voor een volgende keer, want de oproep is er nog niet gekomen. Dus bij deze: stuur je foto’s in, en ik verzamel ze graag voor een volgende blog! Ze mogen naar info@breiclub.nl.

In plaats van jullie plekken dus te showen, bedacht ik dat ik dan maar de mijne zou kunnen laten zien. Dus ik ben in mijn foto archieven gaan graven, en heb een heleboel foto’s gevonden waarbij ik lekker zit te breien (of haken). Heel bijzonder zijn ze eigenlijk niet vind ik zelf, want meestal zie je vooral mijn benen en mijn werkje…

Bijzondere plaatsen

Maar als ik er over na ga denken, dan heeft mijn handwerk best wel hele bijzondere plaatsen gezien! Ik kon niet overal foto’s van vinden, dus ik deel daar maar een aantal van, en vertel graag een aantal anekdotes van de andere bijzondere keren.

Ik ben een keer naar Oeganda geweest rond Oud & Nieuw, en toen zat ik daar bij een prachtig landgoed te breien, in het donker, terwijl we rond een vuur zaten. Ik maakte toen vooral fouten, dus moest snel stoppen, en liet deze fouten gewoon zitten. Elke keer als ik ze zie in mijn sjaal, dan ben ik weer terug in dat moment. Na het gezellige kampvuur zijn we een heuvel op gegaan, vanwaar we al het vuurwerk in Kampala konden zien. Wow!

Altijd met de trein

Een andere favoriet zijn de talloze verhalen van treinreizen met mijn geliefde handwerkjes. Eh, en mijn man natuurlijk, maar daar gaat het nu natuurlijk niet om. We zijn een keer met de trein naar Spanje gegaan, waar we ongeveer een week om deden, omdat we telkens in allerlei Franse steden stopten om te overnachten en ontdekken. Een andere keer zijn we met de trein naar Lourdes geweest. En naar Londen (zie hieronder). Ook zijn we een keer een dag naar Zwitserland gegaan, en de volgende dag weer terug. Daar had ik natuurlijk ook mijn werkje mee…

Het mooiste aan breien op bijzondere plekken is dat ik op die manier de herinneringen in mijn werk mee draag. Bij veel dingen die ik gemaakt heb kan ik me herinneren waar ik geweest ben toen ik er aan werkte. Vooral bij de grotere projecten, omdat ik die het liefst meeneem op reis. Sommige projecten zijn echt op veel verschillende plekken geweest, omdat ik er vooral aan werkte als ik in de trein zat.

Souvenirs

Ik vind het ook altijd geweldig om garen mee te nemen in plaats van souvenirs. Als ik bij mijn ouders in Spanje op bezoek ben neem ik graag een bol mee uit het lokale wolwinkeltje. Ik maak dan een uitgebreid praatje met de eigenaresse, waarbij ik vertel wat ik zoal gemaakt heb de laatste tijd, en wat ik met haar wol wil gaan maken.

Of zoals toen ik in Frankrijk was, en me rot heb gezocht naar wolwinkels, en uiteindelijk ontzettend ver moest lopen om de enige die ik vond te bezoeken. Ik vind dat geweldig, en uiteindelijk herinner ik me die vakantie een stuk beter, omdat ik er aan denk als ik het bolletje zie, als ik er aan werk, en als ik het uiteindelijke object gebruik, weggeef of draag. En je hebt uiteindelijk niet een gigantische lading toeristische zooi, want een wol verzameling heb ik toch al.

De top 2

Goed, het is laat (voor mij dan, mijn hele gezin is ziek…), ik moet echt gaan slapen, maar ik laat jullie niet achter voor ik ook deze twee foto’s heb gedeeld… Toen ik in 2018 zwanger was van mijn tweeling ben ik echt te vaak om op te noemen in het ziekenhuis geweest. Dan moest ik weer aan de monitors enzo. Dat duurde altijd eeuwen (tja, overbezorgde verse moeder…), dus dan ging ik breien. En dan krijg je dit soort plaatjes:

Ik had vreselijke harde buiken, jeukende banden om mijn veel te grote buik, en toch heerlijk breien aan de sokken voor mijn man. Heerlijk toch? Daar doe je het toch voor? Ik droom altijd zo lekker weg als ik brei, en dan vergeet ik mijn omgeving, en de stress en spanning vallen even weg…

Zelfs toen de tweeling net geboren was pakte ik elk moment die ik kon om even lekker te zitten en aan de slag te gaan… (jaja, nu nog steeds, alleen vinden die nu wat grotere kindjes die bolletjes garen toch wel heel interessant!)

Ik bedoel… Aahhhhh. Twee slapende baby’s, tegen me aan, en dan nog breien! Ik moet wel bekennen dat ze in die tijd ook de perfecte tafeltjes maakten, dus regelmatig lag er eentje op schoot te slapen met een bol garen op de buik. Verslaafd?! Ik?! Nahh…

Dit waren dan mijn kiekjes en verhalen. Ik ben nu toch wel heel benieuwd naar die van jullie! Delen jullie ze? Alsjeblieft? Stuur ze naar info@breiclub.nl