Het afmaken van projecten...

Het afmaken van projecten… Ik denk dat dit voor iedereen wel bepaalde associaties oproept! Breien/haken is mijn hobby, niet het aan elkaar naaien van de lossen onderdelen.

Nadat ik het afgelopen jaar mee heb gedaan aan de eerste Nederlandse mysteriedeken ben ik helemaal verslaafd aan dit soort geheimzinnige projecten. Naast het feit dat je niet weet wat je precies gaat doen en hoe het eindresultaat eruit ziet leer je steeds weer nieuwe technieken, of haal je oude weer op.

Smaken verschillen

Vol verwachting gaf ik me vorig jaar op voor de Nederlandse mysteriedeken. De kleuren waren anders dan ik had verwacht. Bij Bohemian Chique stelde ik me toch meer diepere kleuren voor.

Andere deelnemers waren zeer enthousiast. Zo zie je maar dat ieder mens een ander beeld heeft bij woorden en dat smaken gelukkig verschillen. De patronen waren uitdagend en leuk en iedere maand was ik ruim op tijd klaar en kon ik niet wachten op de nieuwe patronen.
Smokkelen? 

Tot de laatste maand… Ik ben geen afmaker. Nieuwe technieken ja, ik sta vooraan, maar dan moet je toch echt alles aan elkaar te zetten om het af te maken… daar wordt ik niet warm van. En dat is nu precies wat ik moest doen.

Stapje voor stapje zette ik mij aan het aan elkaar naaien van de blokken. Iedere keer zes en daarna de rijen, zodat ik iedere keer een stukje afmaakte en concrete doelen had om na te streven. Alle dertig blokken zitten nu keurig aan elkaar en ik ben begonnen met de rand.

Na het maken van de twee lange randen, bleken deze net te lang. In mijn hoofd was ik allerlei trucjes aan het verzinnen hoe ik, zonder de randen opnieuw te maken, deze toch kon gebruiken. Zou ik gaan smokkelen om het maar snel af te krijgen? 

Worsteling met het afmaken van projecten

Omdat ik het zonde vind van de inspanning van het afgelopen jaar heb ik de twee te lange randen toch maar weer uitgehaald. Inmiddels is één lange rand al weer af en deze is qua maat goed. Het hele jaar lag ik op schema en nu loop ik achter. Ik zie mooie dekens van anderen en dat stimuleert mij om het af te maken. Ik ben er bijna maar het is voor mij een worsteling om de deken af te krijgen.

Mooi eindresultaat!

Overigens zijn mijn eerste reserves over de Nederlandse deken weg. Het geheel ziet er mooi uit! Onze jongste dochter had dat al lang gezien en had hem al geclaimd. De deken past goed bij ons interieur, dus zij weet nog niet dat het nog even duurt voordat de deken naar haar kamer verhuist…

Nieuwe deken?

Ja, ja, en nog eens ja! Het in elkaar zetten van de deken hoort er bij. Ondertussen heb ik via internet in Groot Brittanië de mysteriedeken 2014 van Debbie Abrahams op de kop kunnen tikken, dus die ligt te wachten.

Na veel wikken en wegen heb ik me dinsdag ingeschreven voor de mysteriedeken 2016 van Debbie Abrahams. Mooie garens, mooie kleuren, heel anders dan ze tot nu toe maakt. Ik verheug me erop om in januari te starten.

Ondertussen kan ik haar andere deken afmaken, maar ik mag van mezelf pas weer verder als mijn Nederlandse deken af is. Als een gretige hond heb ik me die worst voorgehouden. Nog twee randen.
Herken je dit? Wat doe jij om je er toe te zetten bij het afmaken van projecten?