Breien met oma

Breien met oma. Dat is wat ik heel graag nog eens had willen doen. Helaas zal dat niet meer lukken, oma is vorig jaar gestorven aan darmkanker. Maar als ik terugkijk naar vroeger, dan zie ik steeds oma, met haar tikkende naalden. Heerlijk aan het breien voor een van haar kleinkinderen. Truien met hopen heeft ze gebreid.

En eentje heb ik nog. De allerlaatste die ze ooit voor mij maakte. Enkele jaren geleden. “Geen zwart hè meisje, dat zie ik niet goed meer”. Ik koos een heerlijk zachte witte. En 2 dagen later kon ik hem al gaan ophalen. Ze was net een sneltrein als ze aan het breien was. Vliegensvlug was ze.

Ik heb eraan gedacht hem weg te doen, omdat er een vlek inzit die ik er niet meer uit krijg. Maar nu ben ik blij dat ik het niet heb gedaan.
De trui ligt er nog, met vlek. En soms als ik het moeilijk heb, trek ik hem aan, en voel ik me dicht bij oma.

Gelukkig zag ze nog mijn laatste breiwerkje, een Jacobus. Wat was ze trots dat ik ook eindelijk was beginnen breien.

Dat ik graag haak, dat wist ze al, maar toen ik haar mijn Jacobus liet zien, zag ik haar ogen blinken. “Eindelijk” moet ze gedacht hebben. “Iemand die ook kan breien zoals ik”.

Jammer genoeg heb ik haar daarna niet meer gezien. Ik heb nooit kunnen laten zien dat mijn Jacobientje intussen ook een jurkje heeft.
Maar ik denk dat ze dat wel weet, hierboven zal ze vast wel toekijken.

Intussen heb ik ook een paar sokken gebreid, mijn allereerste paar, maar een echte trui, zoals oma het kon, ik denk niet dat dat iets is dat ik ga kunnen. Ik hou het wel bij dekentjes, en kleine knuffeltjes. En af en toe ook eens een vaatdoekje of waslapje.

Als oma er nog was geweest, dan had ik misschien wel de moed gehad om aan een trui te beginnen. Dan was ik met m’n breinaalden en bolletjes wol naar haar toe gegaan en had ik haar om raad gevraagd. Hoe begin ik eraan? Hoe moet ik een tekening inbreien? Wat met de mouwen?
Maar eerst zoals altijd, een patroon kiezen. Een mooie trui voor mezelf, of voor een van de kinderen.

Oh oma, ik mis je hier! En die tikkende naalden, daar zorg ik nu wel zelf voor!

Met wie willen jullie graag nog een keertje breien?