Zaterdag 11 juni is het ‘World Wide Knit in Public Day’ - Wereldwijde Dag van het Breien in het Openbaar. Die dag heet dan ook KIP dag – Knit in Public dag – Brei in het openbaar dag.
Op veel plekken kunt u op deze tweede zaterdag in juni samen met anderen breien of haken in het openbaar. Gezellig en fijn om met gelijkgestemden tips en ervaringen uit te wisselen.
Maar breit u ook wel eens alleen in het openbaar? (Waar ik schrijf brei kunt u ook haak invullen)
In de wachtkamer, in de trein, bij sporttrainingen of -wedstrijden van de kinderen? En krijgt u dan wel eens opmerkingen daarover te horen?
En zijn er plekken waar u niet in het openbaar zou gaan breien, omdat u dat ongepast vindt of toch te onhandig?
Een aantal jaren geleden zat ik regelmatig uren in de trein en dat was het ideale moment om een breiwerk op te pakken. En op de een of andere manier lokte dat allerlei reacties uit bij mensen. Meestal waren dat nieuwsgierige en positieve reacties en vond ik het grappig, maar soms waren die goedbedoelde opmerkingen ook wel eens irritant. Zeker als ik net bij een lastiger deel was aangekomen of aan het tellen was.
Hieronder volgen de opmerkingen die ik het meeste kreeg. Herkent u die opmerkingen of kreeg u andere reacties en ervaarde u ze als positief of negatief?
- Is dat breien? Dat heb ik altijd willen leren
- Ik kan wel haken. Is dat niet ongeveer hetzelfde als breien?
- Wat ben je aan het breien? (Ik ben niet aan het breien ik ben aan het haken)
- Wat ben je creatief
- Heb je dat al eens eerder gemaakt?
- Hoe lang doe je daar dan over?
- Kun je dat ook voor mij maken
- Hoeveel vraag je daar dan voor? Wat zoveel!! (Ja, mooi garen en vele uren breien kost nu eenmaal geld.
- Waarom al die moeite doen. Je kunt dat toch ook in in een warenhuis kopen
- Kon ik maar breien
- Ik heb daar het geduld niet voor.
- Had ik mijn eigen breiwerk maar meegebracht. (En met degene die wel zijn of haar breiwerk had meegebracht kon ik lekker samen breien en tips delen.)
- Vroeger heb ik wel eens mijn zelfgebreide mutsen verkocht op een winterbraderie. Terwijl mensen mijn kraam bekeken, zat ik erachter een muts te breien. Dan kreeg ik de vraag: Heb je deze allemaal zelf gemaakt?
- Knap zeg
- Wat ouderwets; ik dacht dat alleen omaatjes breiden! (Dit was zo’n tien jaar geleden; gelukkig is het nu weer hip)
Al deze opmerkingen hebben mij nooit weerhouden om in het openbaar te breien. Ik heb er vaak gezellige gesprekken aan over gehouden. Het enige wat ik aangepast heb, is dat ik geen moeilijke projecten meer meeneem. Ik brei nu alleen nog maar simpele projecten waarbij het niet erg is om onderbroken te worden.
Ik ben erg benieuwd naar uw ervaringen?
