Top-down Knitting

Top-down knitting is dé nieuwe trend op het gebeid van breien. Het betekent namelijk een breiwerkje van boven naar beneden breien in plaats van onderaan te beginnen.

Dit wordt veel gedaan bij pullovers, cardigans en zelfs kousen. Zelf heb ik net mijn eerste cardigan gebreid op deze manier!

Ik deel graag de voor-en nadelen van deze techniek met jullie & mijn uiteindelijke conclusie. Wat vind jij van top-down knitting?

Top-down knitting

Thuis en bij mijn beide oma’s heb ik altijd gezien dat een kledingstuk in delen wordt gemaakt en daarna aan elkaar wordt gezet. Ik was aan het rondkijken op Ravelry en toen zag ik deze top-down methode voor het eerst.

Het was ook moeilijk om me voor te stellen hoe je dit dan doet, maar de reacties op deze techniek waren meer dan lovend, ik zag ineens alleen maar voordelen tevoorschijn komen. Ik werd direct enthousiaster!

Sinds een week is deze cardigan helemaal af en kan ik jullie dus vertellen wat ik van top-down knitting vind.

Voordelen van top-down knitting

Het grootste voordeel dat je overal leest is dat je alles in één stuk breit en dus achteraf niks in elkaar hoeft te zetten en er dus ook geen naden zichtbaar zijn. Je begint met een aantal steken en meerdert steeds om de voorpanden, de mouwen en de rug te vormen.

Eens je aan oksels komt, zet je alle steken van de mouwen op een draad en werk je verder aan de romp. In het begin dacht ik steeds, ‘Hoe kan dit nu ooit een cardigan worden?!’ Maar uiteindelijk zie je voor je ogen zo een vest verschijnen, zonder naden.

Dit vind ik zelf ook het grootste voordeel van top-down knitting, want het lastige volgens mij aan de ‘gewone’ methode is inderdaad het aan elkaar naaien. Zoals je ziet op de foto zie je geen enkele naad, het ziet er chiquer uit en veel professioneler uit vind ik, omdat de zijkant niet ‘gebroken’ wordt door een naad.

Nog een voordeel dat samenhangt met het vorige: je kan je kledingstuk passen om te zien of het wel goed valt en of de lengte goed is. Bij de losse-onderdelen-methode kan je natuurlijk alles goed meten en zal het ook meestal wel kloppen, maar hier kan je plaatselijk zelf aanpassingen uitvoeren moest de pasvorm nog niet volledig kloppen.

Bijvoorbeeld, ik vond de mouwen nog te breed. Ik hou meer van aansluitende mouwen in plaats van de meer losse, dus ik heb meer steken geminderd naarmate het einde.

Zo kan je ook de taille smaller maken, breder maken, de lengte aanpassen, etc. terwijl je aan het breien bent, en niet achteraf aanpassen als alles al in elkaar zit (en je het dus weer moet losmaken pfff).

Top-down knitting: toch niet volledig perfect?

Tot zover alleen maar voordelen maar ik ben bang dat ik toch een klein nadeel gevonden heb bij deze manier van breien. Namelijk de mouwen. Deze worden in de ronde gebreid, met vier dubbelpuntige naalden of een rondbreinaald het is maar wat je liever doet, en steeds aan de onderzijde, waar de naad zou zijn bij een gewone cardigan, worden er steken geminderd.

Doordat je de mouw aan de cardigan vastbreit en je ook in het rond breit, draait het werk altijd om zichzelf heen waardoor je om de 2 à 3 toeren in de knoop raakt met het lijf van de cardigan en deze weer moet losdraaien. Misschien is het een detail maar zelf vond ik dit nogal hinderlijk en ik wou het toch even meegeven.

Conclusie

Ondanks het kleine nadeel met de mouwen, zou ik deze top-down knitting zeker aanraden, het klinkt misschien raar als je al je hele leven de andere techniek gebruikt maar het is echt de moeite waard om door te zetten. En al helemaal als je er niet van houdt om alle losse stukken in elkaar te zetten, net zoals ik!

Welke methode gebruiken jullie? En zou je deze methode ooit eens willen proberen? Laat het maar weten in de comments hieronder, ik ben benieuwd!

Gebruikt patroon: Ravelry Alecia Beth by Justyna Lorkowska
Gebruikte wol: Pingofine 50 Opaline, gekocht bij Boekenvoordeel