Amigurumi designer Christel Krukkert

Babette Nijhof

Amigurumi designer Christel Krukkert: De meeste haaksters onder ons herkennen vast haar naam en hebben wel eens gewerkt met een haakpatroon van haar. Ik ben zelf een grote fan en heb verschillende van haar boekjes in mijn bezit. Onlangs is haar nieuwe website online gegaan en dit was voor mij de aanleiding om haar enkele vragen te stellen en deze te verwerken in mijn blog.

Christel was zo aardig om hier aan mee te werken, waar ik erg blij mee ben.

Christels eerste kennismaking met haaknaalden was geen liefde op het eerste gezicht. Op haar basisschool moesten de meisjes handwerkles volgen, terwijl de jongens handvaardigheid kregen. Christel had zelf liever handvaardigheid gevolgd, waarbij je mocht timmeren en figuurzagen. Dit vond ze veel leuker.

Haar verhaal herken ik vanuit mijn eigen jeugd. Ook bij ons op school moesten de meisjes handwerkles volgen, waar ik toen echt een hekel aan had. Bijzonder als je nu kijkt naar de hoeveelheid garen die ik in mijn bezit heb.

Pas zo’n negen jaar geleden heeft ze voor het eerst weer een haaknaald aangeraakt.

Christel breide af en toe wel wat, maar richtte zich voornamelijk op het tekenen en schilderen. Toen haar jongere zusje zwanger was, zag ze een gehaakte teckel in de winkel liggen. Deze wilde ze haar zusje graag cadeau geven, maar de prijs van de teckel lag buiten haar budget. Terug denkend aan haar handwerklessen van vroeger, heeft ze de haaknaalden weer opgepakt en geprobeerd de teckel zelf te maken. En nu blijkt dat er hoop is voor iedereen, die allang niet meer gehaakt heeft:

Haken blijk je net zomin te verleren als fietsen.

Volgens Christel was de teckel niet helemaal perfect, maar viel erg in de smaak bij haar zusje. En ook zij had de smaak te pakken. Christel bedacht dat de ze de beestjes die ze tekende ook kon gaan haken. Zo heeft ze al haar neefjes en nichtjes, haar eigen kinderen en de buurtkinderen voorzien van zelf bedachte gehaakte knuffels.

Zoals iedere haakster weet, als het haakvirus toeslaat, dan ben je verloren. Dit geldt ook voor Christel. Eenmaal begonnen, kon ze niet meer stoppen en ontdekte ze dat veel mensen haar haaksels leuk vonden en dat er een grote behoefte was (en is) aan Nederlandstalige patronen. Ze is haar patronen gaan uitschrijven en zo is het balletje gaan rollen.

Christel is van beroep illustrator, maar geeft aan dat ze deze baan al min of meer heeft opgegeven. Het ontwerpen van haakpatronen, het bijhouden van haar website en de bijkomende werkzaamheden nemen zoveel tijd in beslag, dat ze nauwelijks nog toekomt aan tekenen. Als ze nog tekent, dan zijn deze tekeningen meestal haak-gerelateerd. Of ze zich in de toekomst misschien weer meer op het tekenen (of iets anders) gaat richten, is altijd een mogelijkheid. Op dit moment beleeft ze nog veel plezier aan het haken.

Christel heeft vaak in haar hoofd wat ze wil maken. Ze begint met haken, past aan waar nodig en schrijft al doende op wat ze aan het doen is. Zo ontstaan de haakpatronen. Ze heeft drie testhakers die vervolgens alles nahaken, om zo foutjes uit de patronen te filteren.

Naast haken, breit Christel ook. Ze vindt de afwisseling tussen haken en breien heel fijn. Zoals ze zelf zegt: Als je maanden achtereen een haaknaald in de hand hebt gehad is het heerlijk om deze even in te wisselen voor breinaalden. Maar of het nu om haken of breien gaat, ze heeft vooral veel beestjes in haar hoofd die ze graag wil maken.

Naast haakboeken heeft Christel ook een breiboekje uitgebracht. Dit vindt ze ook leuk om te doen, maar ze merkt dat het haken van Amigurumi in Nederland populairder is dan het breien van Amigurumi. Dus voorlopig zal ze zich in Nederland vooral blijven richten op het schrijven van haakboeken. In Engeland is het juist wel populair om knuffelbeestjes te breien. Christel heeft op dit moment wel enkele breiopdrachten voor een Engels tijdschrift. Dus wie weet wat de toekomst nog brengt.

Op dit moment ligt er alweer een nieuw boekje van haar bij de drukker. Het vervolg op Amigurumi Alfabet: Amigurumi cijfers.

Het boekje zal rond eind februari, begin maart in de winkels liggen. Christel is alweer begonnen met een nieuw boekje, maar hierover wil ze nog niet te veel verklappen. Knuffels spelen wel weer de hoofdrol in het boek.

Dan was ik tenslotte nog heel nieuwsgierig wat ze met al haar maaksels doet. In mijn levendige fantasie stelde ik mij een huis vol gevuld met haakknuffels van kelder tot zolder voor.

De werkelijkheid is minder romantisch, maar wel praktischer. Haar beestjes liggen opgeslagen in dozen in een garagebox. Ze moet haar originelen bewaren, omdat ze nogal eens nodig zijn voor promotie doeleinden of foto’s. Het zijn er ondertussen zoveel geworden, dat ze niet eens meer in haar huis zouden passen.

Christel, bedankt voor je medewerking.

Ik zelf kan nauwelijks wachten op je nieuwe boekje. Ik maak je haakpatronen altijd met veel plezier.

Oja, dit is de website van Christel: http://www.christelkrukkert.nl/

Zeg nou zelf, wie van ons zou niet graag even neuzen in die dozen in de garagebox?