Het allerleukste vind ik het om iets te proberen en dan te zien dat iets precies (of nog wel beter) is dan gedacht. Dat werkt zo met de gerechten die uit mijn keuken komen, maar net zo goed als de projecten die uit mijn haaknaald kruipen. Zo laatst weer – iets haken en dan met de naaimachine afmaken. Magisch.
Tenminste… Het is inmiddels zo’n jaar geleden dat ik besloot dat ik op naailes zou gaan. Dat wil zeggen, ik wilde leren naaien. En hoewel mijn moeder dat prima kan, wonen we wel 4 uur reizen uit elkaar, hebben we allebei een (meer dan – aan mijn kant) gezellig druk leven en als ik een keer thuis ben hebben we vaak zoveel anders staan dat er geen haak- of naaiwerk wordt besproken. Dus dat ging niet werken.
Gelukkig zijn hier in Wageningen een aantal mensen die ook les geven. Een jaar, een naaimachine en een goede serie kledingstukken verder, blijkt dat net zo verslavend als haken. Tijd om het nuttige met het aangename en het aangename met het nuttige te verenigen.
Hoewel ik normaal gesproken lenzen draag, heb ik ook twee brillen en een zonnebril ergens rondzwerven. En ja, die ben ik echt regelmatig kwijt, net als de hoesjes die er omheen horen.
Nu had ik in een van de eerste haakboekjes die ik had een leuk patroon gezien voor een brillenhoesje. Dus hup, toch maar weer naar de Action om even snel wat nieuwe bolletjes te halen en aan de slag. Aanvankelijk als cadeautjes voor mijn ouders voor de kerst – die vielen zeker in de smaak – maar inmiddels liggen er zes nieuwe te wachten op een leuk thuis.
Maar vijf gehaakte granny’s maakt, zelfs in een rijtje, nog geen brillenhoedje. Zeker met mijn klungeligheid zouden al die gaatjes geen succes worden.
Jip by Jan was mijn reddende engel met een heel duidelijk filmpje over hoe je een stofje op je haakwerk kunt naaien. In mijn geval was daar nog wel een beetje creativiteit een aanpassing voor nodig, want ik kon mijn werk niet omkeren omdat maar een deel gevoerd werd.
Wat ik heb gedaan is mijn stof geknipt met een kleine centimeter naadtoeslag. De naadtoeslag heb ik dubbel gevouwen en een garen genomen voor de naaimachine dat leek op mijn gemêleerd garen waarop genaaid werd. En vervolgens is het, zoals wij dat zeggen, op hoop van zege. Dat ging behalve de hoekjes best aardig. Een beetje geduld, al moest het van ver komen, deed wonderen.
En het resultaat, dat viel best aardig in de smaak. Na de laatste zes moeten ze perfect zijn ;)
